บทที่ 807 ถึงเวลาจริงๆที่จะปล่อยไป

"ครับ"

เมื่อมองโอทิสกำหมัดเล็กๆ แล้วดูดนมอย่างแรง ดวงตาของแซนดี้ก็เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน

เคนเน็ธถอนหายใจอย่างโล่งอก "ดีแล้วล่ะ"

เอ็มม่าซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ พูดขึ้น "แต่หลานชายฉันตัวค่อนข้างใหญ่นะ ไม่รู้ว่าน้ำนมของแซนดี้จะพอให้เขาไหม"

"ไม่ต้องห่วงครับ ถ้าไม่พอ เราก็เสริมนมผงให้ก็ได้" เคนเน็ธตอบ

เอ็...